samedi 12 mars 2016

LE TEXTE DE "LA CABRO" TEL QUE LE RACONTAIT Georges CHABOT


Es pas d’aquelo de Moussui Séguin que vous vole parla. La poulido Blanqueto, l’avès touti couneigudo c’a bèu tans que lou loup l’a manjado.

Vous vou counta l’istori de la Banarudo. Es uno grand cabrasso auto coumo un asé, qu’a de de bano de très pans de long e que douno de la coumo uno vaco !

La banarudo resto a IGUESE (Aiguèze) . Sa mastresso qué se fai vieio e qué la pou plus sègre dins lis armas de la “Frigoulière” e de la “Grand Mountado” avié décida de se desbarassa d’aquél empeite.Mai, avié counta senso la marido testo de la cabro ! ...
Vengué forço marchand. Touti fasien de pacho, pièr, quand foulié enmena la cabro, i avié ren à faire ! s’en prenguèron de touto meno de biai ! Jamai pousquèron desmara la testardo !
Un jour, vengué la Tounino dé Sant-Martin. Avié mai achata la cabro : “aquesté cop, ma vono, t’anan faire véire coumo sé ié danso sus lou pont de Sant Martin ! Estaco uno forto corde au cabéstre de la bestio e ame un végo plan-plan, l’endraio de vers la Baumo de Ménde.

Caminon ben, mai quouro arruiven sus la Roco e que véi abs, aquéu marrit vilajoun que tiempo si péd dins l’aigo, la cabro ... se cabro ! Entourtouio sa crodo a l’entour de la Tounino, é tiro que tiraras ! Lous cabestro peto, la Banarudo s’entourno à Iguèse. Mai la Tounino ! Fauro Topunino ! Cabusso de mourre-bourdoun sus li roucas d’Ardécho, davans lou “Grun de Sau”, e revèn a sa Baroto, ben magagnado !

L’endeman, la Tounino e soun Tounin atalon l’ase au caretoun e prenon mai lou camin dis “Escarierasso”.

Quand desbarcon sus la plaço de San Roc, lous badaires dou pourtau rison soun sadoul de véire la pauro fenno tout enpatado e blusio de bacèu !

Entre touti, cargon la cabro darrié lou caretoun, l’estacon au siège e “fouette cocher” ! ...
O ! Anéron pas liuen ! Au premié cop de fouit, la Tounino e soun viei soun viropassa coumo uno oumeleto ... l’ase pendoulo en l’er e de per darrié, la Banarudo s’estrasso lou coui en garamelan ! ..
.
Li badaire risién plus . Tout lou vilage s’atroupo à l’entour de l’atalage... Aqueste cop, de macaduro, trouti n’avien ! « Fétiblamen digué la Tounino, tout esmougado, aquelo bestio es enfachinado ! d’abord que voù rersta Iguèse, que ié rèste ou que lou diable l’emporto ! »
E d’aquéu jour, la Banarudo aqué plus sa vento ! A gagna soun proucès ! finira sa vido à Iguèse, car en bravo cabro qu’ès, ié fau lou boui, la frigoulo e li clapas. 

texte de Lili de Malavieille (Mlle DURIEUX ancienne directrice du pensionnat Notre Dame à Pont St Esprit et dont le corps repose à AIGUEZE)


Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire